Laatste dagen Bali
Blijf op de hoogte en volg Thea en Piet en Judith en Perry
22 November 2017 | Indonesië, Sanur
17 november
Klokslag half negen staat Norman bij de receptie.
Het weerzien met Judith, na 10 jaar, is hartverwarmend. Maar ook naar ons is hij geweldig aardig. Hij is in traditIonele Javaanse stjjl gekleed, met een lange haarvlecht. Onderweg horen we dat hij 50 jaar is en twee kinderen heeft. De oudste is een meisje, afgestudeerd in Engels en de jongste, een jongen, die in de horeca werkt. Onze conversatie gaat in het Engels, maar inmiddels kent hij wel al veel Nederlandse woorden.
Het is warm, de zon schijnt, wat wil je nog meer. De rit naar Ubud zal zo'n 3 uur in beslag nemen, maar omdat hij onderweg nog wat gepland heeft zal het wel een uur of 4 worden voor we er zullen zIjn.
Eerst bezoeken we een waterval, Air Terjun Munduk. Daarna mooie uitzichten op 3 kratermeren Tambligan, Buyan en Bratan. Het is zaterdag dus ook veel plaatselijke bevolking is op pad om deze bezienswaardigheden te bezoeken. Onderweg komen we in een groot tempelcomplex, Pura Taman Ayun, veel meer toeristen tegen die hoofdzakelijk uit China en Australie komen. Dit is overigens het een na grootste tempelcomplex op Bali. Het is in 1634 gebouwd. Wel erg veel toeristen. Wij zijn eigenlijk zo weer weg. Precies op onze lunchplek komen we in een ceremonie terecht waarbij men op de dag voor de begrafenis of crematie afscheid neemt van de geest van de dode. Het werd steeds donkerder dus wij snel naar binnen om te eten. En toen begon het dus ook erg hard te regenen en het bleef regenen dus op onze terugweg staan de straten vol water. In de buurt van Ubud heeft het niet geregend en daarom wil Norman nog met ons naar Goa Gajeh (olifanten tempel). Doen dus!
Ons hotel ligt midden in de hoofdstraat van Ubud. We krijgen 2 kamers op de 1e etage, wel klimmen, een lift is er niet. Het restaurant ligt aan de straat, ook voor ontbijt. Ubud is erg toeristisch, veel mensen uit Australië, dat is maar 3 uur vliegen, net als wij naar Mallorca vliegen zeggen zij. Voor diner gaan we buiten het hotel.
18 november
Norman heeft navraag gedaan en is via een vriend te weten gekomen dat er vandaag in Tabanan een crematie is van een heel belangrijk persoon. Omdat wij al aangegeven hadden dat we zo'n ceremonie bij wilden wonen neemt hij ons daar mee naartoe. Later horen we van een van de neven van de overledene dat zo'n grote ceremonie maar eens in de vijftien jaar voorkomt. Naast nog een blank meisje zijn wij de enige toeristen en wij worden van alle kanten welkom geheten. Op een groot veld zal de crematie plaatsvinden. Wat zo bijzonder is, niemand is verdrietig. Op het veld staan kraampjes met van alles, eten, drinken, en allerlei braderie artikelen. Wij lopen naar het huis van de overledene, nou huis, het lijkt op een tempel. Op straat staat een groot en hoog opgebouwde tempelwagen, zo hoog dat de elektrischeteitskabels moesten worden weggehaald voor die morgen. Dan staat er een grote praalwagen met een koe waar een van de zonen op gaat zitten. Deze koe wordt door een grote groep mannen met een speciaal geraamte opgetild en van rechts naar links bewogen, soort dansen. De man moet zich goed vasthouden. Er volgt een hele optocht van mannen, vrouwen, muziek. Twee vrouwen, familie, worden in een stoel gedragen.
De overledene wordt, in doeken, plastic en karton en pslmbladeren gewikkeld, de trap van zijn huis naar beneden gedragen. Dan wordt hij viermaal rondgedraaid om de boze geesten in verwarring te brengen. Dat ziet er voor ons raar uit, ook net of het niet goed beoefend is, maar dat lijkt maar. Dan gaat het lichaam via een bamboe trap dat grote tempelhuis in. In optocht naar de crematie plek waar zijn lichaam uit de tempel wordt gehaald en in de romp van de koe wordt gelegd. Daarvoor is de rug van de koe opengesneden zodat het lichaam daar in kan. Deze koe is geplaatst op een voetstuk waar straks het vuur in komt. Vele offers gaan mee, zijn kleren en persoonlijke dingen gaan ook mee. Dan wordt de rug terug geplaatst en gaat eerst het vuur bij het lichaam, daarna vanonder uit via een gasbrander meer vuur.
Ik denk dat het verhaal niet kan weergeven wat wij gezien hebben, dat was zo speciaal, gek om te zeggen maar het was fantastisch.
Norman zet ons om 1 uur weer af bij het hotel en wij gaan ons opfrissen voor de lunch.
20 november
Half 9, Norman is weer paraat. Wij gaan naar Margarana. Vandaag is er een ceremonie op een begraafplaats uit 1946. Daar hebben de Nederlanders in 1946 zo'n 1750 Balinezen in een slag gedood. Dan zul je denken, dat wij niet welkom zijn bij deze ceremonie. Juist het tegenovergestelde. Wij waren echt de enige buitenlanders terwijl het heel druk was met veel hooggeplaatse Balinezen. Steeds moesten we op de foto met b.v. de kinderen, kleinkinderen van omgekomen soldaten.
Heel mooi om te zien allemaal. Om 1 uur waren we weer terug in ons hotel en
Klokslag half negen staat Norman bij de receptie.
Het weerzien met Judith, na 10 jaar, is hartverwarmend. Maar ook naar ons is hij geweldig aardig. Hij is in traditIonele Javaanse stjjl gekleed, met een lange haarvlecht. Onderweg horen we dat hij 50 jaar is en twee kinderen heeft. De oudste is een meisje, afgestudeerd in Engels en de jongste, een jongen, die in de horeca werkt. Onze conversatie gaat in het Engels, maar inmiddels kent hij wel al veel Nederlandse woorden.
Het is warm, de zon schijnt, wat wil je nog meer. De rit naar Ubud zal zo'n 3 uur in beslag nemen, maar omdat hij onderweg nog wat gepland heeft zal het wel een uur of 4 worden voor we er zullen zIjn.
Eerst bezoeken we een waterval, Air Terjun Munduk. Daarna mooie uitzichten op 3 kratermeren Tambligan, Buyan en Bratan. Het is zaterdag dus ook veel plaatselijke bevolking is op pad om deze bezienswaardigheden te bezoeken. Onderweg komen we in een groot tempelcomplex, Pura Taman Ayun, veel meer toeristen tegen die hoofdzakelijk uit China en Australie komen. Dit is overigens het een na grootste tempelcomplex op Bali. Het is in 1634 gebouwd. Wel erg veel toeristen. Wij zijn eigenlijk zo weer weg. Precies op onze lunchplek komen we in een ceremonie terecht waarbij men op de dag voor de begrafenis of crematie afscheid neemt van de geest van de dode. Het werd steeds donkerder dus wij snel naar binnen om te eten. En toen begon het dus ook erg hard te regenen en het bleef regenen dus op onze terugweg staan de straten vol water. In de buurt van Ubud heeft het niet geregend en daarom wil Norman nog met ons naar Goa Gajeh (olifanten tempel). Doen dus!
Ons hotel ligt midden in de hoofdstraat van Ubud. We krijgen 2 kamers op de 1e etage, wel klimmen, een lift is er niet. Het restaurant ligt aan de straat, ook voor ontbijt. Ubud is erg toeristisch, veel mensen uit Australië, dat is maar 3 uur vliegen, net als wij naar Mallorca vliegen zeggen zij. Voor diner gaan we buiten het hotel.
18 november
Norman heeft navraag gedaan en is via een vriend te weten gekomen dat er vandaag in Tabanan een crematie is van een heel belangrijk persoon. Omdat wij al aangegeven hadden dat we zo'n ceremonie bij wilden wonen neemt hij ons daar mee naartoe. Later horen we van een van de neven van de overledene dat zo'n grote ceremonie maar eens in de vijftien jaar voorkomt. Naast nog een blank meisje zijn wij de enige toeristen en wij worden van alle kanten welkom geheten. Op een groot veld zal de crematie plaatsvinden. Wat zo bijzonder is, niemand is verdrietig. Op het veld staan kraampjes met van alles, eten, drinken, en allerlei braderie artikelen. Wij lopen naar het huis van de overledene, nou huis, het lijkt op een tempel. Op straat staat een groot en hoog opgebouwde tempelwagen, zo hoog dat de elektrischeteitskabels moesten worden weggehaald voor die morgen. Dan staat er een grote praalwagen met een koe waar een van de zonen op gaat zitten. Deze koe wordt door een grote groep mannen met een speciaal geraamte opgetild en van rechts naar links bewogen, soort dansen. De man moet zich goed vasthouden. Er volgt een hele optocht van mannen, vrouwen, muziek. Twee vrouwen, familie, worden in een stoel gedragen.
De overledene wordt, in doeken, plastic en karton en pslmbladeren gewikkeld, de trap van zijn huis naar beneden gedragen. Dan wordt hij viermaal rondgedraaid om de boze geesten in verwarring te brengen. Dat ziet er voor ons raar uit, ook net of het niet goed beoefend is, maar dat lijkt maar. Dan gaat het lichaam via een bamboe trap dat grote tempelhuis in. In optocht naar de crematie plek waar zijn lichaam uit de tempel wordt gehaald en in de romp van de koe wordt gelegd. Daarvoor is de rug van de koe opengesneden zodat het lichaam daar in kan. Deze koe is geplaatst op een voetstuk waar straks het vuur in komt. Vele offers gaan mee, zijn kleren en persoonlijke dingen gaan ook mee. Dan wordt de rug terug geplaatst en gaat eerst het vuur bij het lichaam, daarna vanonder uit via een gasbrander meer vuur.
Ik denk dat het verhaal niet kan weergeven wat wij gezien hebben, dat was zo speciaal, gek om te zeggen maar het was fantastisch.
Norman zet ons om 1 uur weer af bij het hotel en wij gaan ons opfrissen voor de lunch.
20 november
Half 9, Norman is weer paraat. Wij gaan naar Margarana. Vandaag is er een ceremonie op een begraafplaats uit 1946. Daar hebben de Nederlanders in 1946 zo'n 1750 Balinezen in een slag gedood. Dan zul je denken, dat wij niet welkom zijn bij deze ceremonie. Juist het tegenovergestelde. Wij waren echt de enige buitenlanders terwijl het heel druk was met veel hooggeplaatse Balinezen. Steeds moesten we op de foto met b.v. de kinderen, kleinkinderen van omgekomen soldaten.
Heel mooi om te zien allemaal. Om 1 uur waren we weer terug in ons hotel en
-
22 November 2017 - 10:38
Alton En Margot:
Dat is een keer wat anders, dan een begrafenis cq crematie hier. Maar wel heel bijzonder om mee te mogen maken.
Geniet nog van de laatste dagen op Bali en voor straks een veilige reis weer naar huis. Veel slapen in het vliegtuig, want de reis was volgens mij ook wel vermoeiend.
Dikke kus. -
22 November 2017 - 13:15
Margriet Vader:
Hoi allemaal, wat bijzonder dat jullie dit mogen meemaken.
Weet wat jullie voelen, wij hebben het ook mee gemaakt.
Een veilig terugvlucht en tot gauw. Doe judith de groetjes van ons.
Groetjes margriet -
22 November 2017 - 17:28
Astrid:
Echt bijzonder om op die manier een crematie mee te maken! Zal veel indruk achterlaten. Geniet nog van de laatste dagen en goede reis terug -
22 November 2017 - 18:33
Bert En Louise:
Nog een weekje relaxen,geniet er nog maar van,en verder jullie allemaal een goede terugreis. -
22 November 2017 - 18:34
Bert En Louise:
Nog een weekje relaxen,geniet er nog maar van,en verder jullie allemaal een goede terugreis.
Groetjes
-
22 November 2017 - 20:47
Hans En Trudy.:
Hoi genieters.Wat een belevenis,indrukwekkend en door de foto"s nog mooier.
Jullie komen straks tijd te kort om alles aan ons te vertellen,we kijken er naar uit.
Alvast goede reis en tot gauw.Groetjes Hans en Trudy en bedankt voor al de verhalen.Prachtig!!! -
23 November 2017 - 14:02
Riky:
Een geweldige ervaring voor jullie, en voor nu een hele goede terugreis en tot kijk Gr Riky
-
23 November 2017 - 14:32
Yolande & Hans:
Wat bijzonder wat jullie hebben meegemaakt. Nu lekker uitrusten van al die indrukwekkende en toch vermoeiende reisdagen.
We zijn benieuwd naar de foto's en verhalen. -
23 November 2017 - 19:41
Wim En Tine:
Wat een schitterende reis hebben jullie gemaakt.. Veel indrukken opgedaan.
Het einde weer in zicht. Fijne terugvlucht en groetjes aan iedereen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
