Van Piet Retief tot Drakensbergen

13 nov Vannacht heeft het continue geregend en niet zo'n beetje ook. Op internet lezen we waarschuwingen voor overstromingen en veel overlast voor het verkeer. Toch vertrekken wij rond 9.30 uur richting het Pongola Game reserve White Elephants, zo' n 150 km. Achteraf doen we er toch meer dan 2,5 uur over. Weer veel vrachtwagens en bergachtig gebied via een veelal tweebaansweg. Onze witte auto lijkt steeds meer op een terreinwagen die 3 jaar niet is gewassen. Om 1 uur komen wij bij de gate van het wildpark. Vandaar is het nog 12 km over een onverharde weg vol kuilen en waterpartijen. Zo'n 500 meter voor we bij de receptie van White Elephants zijn staan er een aantal giraffen op ons pad. We zullen toch moeten wachten tot zij van plan zijn om verder te trekken en wij er dus door kunnen. Eindelijk bij de receptie aangekomen worden we welkom geheten door Loraine, die ons o.a. uitlegt wat wij vooral moeten doen om de apen buiten onze tent te houden. We slapen in een grote glamping tent met 2 slaapkamers, een keuken en zitruimte en een badkamer. En buiten een hot tup. Vanwege de regen brengen we de rest van de dag door in de tent. Maar morgen wordt het beter.

14 nov Gisteren nog snel een water-based safari geboekt dwz Perry wil graag gaan vissen en wij gaan mee op de boot het Jozini meer op. We worden om 07.00 uur opgehaald door Patrick die ons naar het meer rijdt en ook de schipper van de boot is. Judith, Thea en Piet zitten op het bovendek in de zon (ja, eindelijk weer eens wat zon!) en Perry en Patrick maken met sardientjes het aas aan de hengels op het onderdek klaar om veel tijgervissen te gaan vangen. De afspraak is dat er eerst 4 tijgervissen gevangen moeten zijn voordat we weer terug varen. Rond 11.00 uur is het zover, missie geslaagd. Patrick gaat via een omweg over het meer terug naar de steiger. Dat doet hij om op de terugweg nog een white rhino, neushoorn, veel nijlpaarden en een enkele krokodil te spotten. Al met al een geslaagde tocht. Eenmaal thuis besluiten Judith en Perry de hot tup uit te gaan proberen. Het verwarmen van het water verloopt wat moeilijk maar na wat protesteren van de kant van Judith (“het water is nog veel te koud") belandden ze toch beiden in de hot tup.

15 nov. Feest. Judith is jarig. En dan hangen er slingers en wordt er voor haar gezongen. Het ontbijt is besteld en wordt in een mand om acht uur bij onze tent bezorgd. Het is heerlijk weer om buiten te ontbijten. Daarna gaan wij weer verder op pad, nu richting St Lucia. Het is zo'n 2uur rijden. St. Lucia ligt in de provincie KwaZulu Natal met aan de ene kant een rivier en een groot meer en aan de andere kant de Indische Oceaan. We komen daar rond 12.30 uur aan bij onze b[e-38]b Elephant Coast Guesthouse. Het wordt gerund door een Fries echtpaar, dat hier 9 jaar geleden het guesthouse heeft overgenomen. St Lucia is een leuk stadje waar wel wordt gewaarschuwd dat je ’s-avonds beter niet buiten kunt lopen omdat er kans is dat je dan een nijlpaard tegenkomt. En die kunnen behoorlijk agressief zijn. ’s-Middags luieren we wat aan het zwembad en ’s-avonds eten we bij een Italiaan die heerlijke biefstuk heeft. En we laten ons thuisbrengen door een Uber-taxi. Ik weet eigenlijk niet wat erger is, aangevallen te worden door een nijlpaard of naar huis gereden worden in een rammelbak die stinkt naar kattenpis (volgens Judith) en een chauffeur die last heeft van ADHD.

16 nov. Vandaag worden we om 09.45 opgehaald voor een bootsafarie over de rivier. Onze chauffeur en schipper van de boot , Siya, heet ons welkom met de mededeling dat zijn zoontje vandaag precies 3 jaar en 5 maanden oud is. Hij is duidelijk heel blij met dat jongetje. Hij is een Zulu en daar trots op. We gaan met hem de Wetland River op, de rivier die uitmondt in het St. Lucia meer. Al snel zien we een nijlpaarden familie en even verderop een tweede familie. Maar hoe hij ook zijn best doet, we zien geen krokodillen die hier zeker in de rivier of op de kant moeten liggen. ’s-Middags rijden we met onze eigen auto door een wildpark dat tussen het St. Ĺuciameer en de Indische Oceaan ligt en waar op de noordelijkste punt een mooi strand is. Halverwege ligt Mission Rocks waar de golven van de Indische Oceaan op volle kracht op de rotskust beuken.

17 nov. Het is weer vroeg opstaan want om 5 uur worden we opgehaald voor een halve dag safari in het wildpark Hluhluwe, het oudste wildpark van Zuid Afrika. Al snel na binnenkomst zien we een olifant die onderweg is naar een waterpoeltje waar wij zo'n 5 meter vandaan staan. En dan is zo’n olifant toch een enorm dier en wij maar erg klein in onze safarijeep. Het ontbijt heeft onze ranger Sabelo in een koeltas bij zich, koffie, sandwiches, yochurtjes etc. En na het ontbijt zien we nog veel dieren, alleen de leeuwen houden zich schuil. Om 2 uur ’s-middags worden we weer thuis afgezet.

18 nov. Een lange reisdag voor de boeg. We rijden van St. Lucia via Durban naar onze B[e-38]B Ama Casa, zo'n 30 km van Winterton, in de Drakensbergen. Dat is zo’n 450 km. We vertrekken om 8.30 uur. Terwijl Judith op een overvolle vijfbaans snelweg rond Durban rijdt maakt Perry de opmerking " Judith, heb je die bloemen in de berm gezien die ook bij ons in de tuin staan?". We komen om 17 uur op onze bestemming aan. Echt in de middle of nowhere maar wel een mooi vrijstaand huis voor ons. We moeten hier voor ons eigen eten zorgen dus hebben we onderweg al het nodige ingeslagen.

19 nov. Op advies van de eigenaren van de B[e-38]B rijden we in zo'n 1,5 uur naar Cathedral Peak, een mooi deel van de Drakensbergen waarvan de bergtoppen lijken op de torens van een kathedraal. Onderweg zien we in de uitgestrekte dalen veel huisjes van de plaatselijke bevolking en wordt er door deze mensen steeds naar ons gezwaaid. In een riviertje dat wij oversteken wordt de was gedaan en spelen de kinderen in het water. Tot ze ons in het zicht krijgen en ze met z’n allen naar onze auto hollen om te vragen of wij iets voor ze hebben. Onze snoepjes waren in een mum van tijd op.

Aan het eind van de weg komen we bij een hotel aan waar we een mooi uitzicht hebben op de bergtoppen. Onderweg werd het uiteindelijk 34 graden. Op de terugweg weer wat boodschappen gedaan, gelunched bij the Valley Bakery en daarna nog een wandeling gemaakt naar de Sterkspruit waterval. Opnieuw een actieve dag gehad.

20 nov. Rustdag en op 21 november reizen we terug naar Nederland